Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովը, «Տաշիր» ընկերությանը զրկեց ՀԷՑ-ը տնօրինելու լիցենզիայից։ Դեմ էր միայն հանձնաժողովի անդամ Արա Նռանյանը։
Նա նաև հիմնավորեց իր դեմ քվեարկելը։ Արա Նռանյանի ելույթը՝ ստորև․
«Այս երեք օրվա ընթացքում ուշադիր լսում էինք և՛ ելույթները, և՛ հարց ու պատասխանը, ի հայտ եկել մի շարք հարցեր, որոնք նույնպես ես տվեցի և իմ տեսակետը նաև ձևավորել է այդ հարցերի տրված պատասխաններից:
Առաջին խնդիրը, որ ուզում եմ նշել, իսկապես այս վարույթը կարճելու կամ կասեցնելու խնդիրն է՝ հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ թե՛ սահմանադրական դատարանում, թե՛ վարչական դատարանում գտնվում են գործեր, որոնք ուղղակի ազդեցություն են ունենալու այս ամբողջ գործընթացի վրա: Այսպես, եթե Սահմանադրական դատարանը, որքան ես ասացի, դեկտեմբերի 16-ին որևէ կետով ճանաչեց սահմանադրությանը հակասող օրենսդրական փոփոխությունները, ապա այս ամբողջ գործընթացը կարող է դառնալ հակասահմանադրական:
Երբ այդ հարցը տվեցին, ինձ ասեցին, որ վարույթի ժամանակ աշխատելիս կենտրոնացել են շատ հանգամանքների վրա փաստական, այլ ոչ թե այդ կետի վրա, բայց ես, որպես հանձնաժողովի անդամ, չեմ կարող հաշվի չառնել այն, որ մեր օրենքը, նկատի ունեմ հանրային ծառայությունները կարգավորման մասին օրենքը ասում է 33 հոդվածով ու 34-ով, որ նման դեպքերում վարույթը պետք է կառուցվի կամ կարճվի։ Իսկ այն իմ հարցը, թե ինչ հետևանք է ունենալու հանկարծ ամբողջ գործընթացը հակաօրինական ճանաչելու դեպքում, պատասխան չստացա, որովհետև իրականում գործընթացը ունի ֆինանսական լուրջ հետևանքներ, մարդիկ են ազատվում, մարդիկ են ընդունվում, վարկանիշային խնդիրներ կան և ասել, որ այդ ամենը մեզ չի հետաքրքում, կարծում եմ, ճիշտ չէ։ Նույնը վերաբերում է վարույթի հարուցման վիճարկմանը։
Ի միջի այլոց, փաստական հանգամանքների մասին․ թեև ասում ենք կենտրոնացել ենք փաստական հանգամանքների վրա, բայց վարույթը հարուցվել է ենթադրությունների վրա, որոնք նշված էին լիազոր մարմին ներկայացուցիչի կողմից և վարույթը իրականում գնացել է բոլորին այլ ուղղությամբ, ինչը ընդհանրապես չի համապատասխանում վարույթի անցկացման այն մեթոդաբանությանը, որը առկա է հանձնաժողովում և երկրում: Մենք բազմաթիվ դիմումներ ստանում ենք և երբեք միայն դիմումի հիման վրա վարույթ չենք կարող հարուցել, մինչև համոզված չենք, որ առկա է խախտում, մինչև համապատասխան փաստական հիմքերը չկան: Այս դեպքում մենք գնացել ենք այլ ճանապարով։ Ինչպես ես իմ հարցում տվեցի, որովհետև այդ ենթադրությունը ունեի, որ կարծես թե մենք սկզբից հարուցել ենք վարույթ, հետո մտածել ենք այդ վարույթի համար ինչ հիմքեր դնել:
Հաջորդ հարցը․ Ցանկացած վարույթի մեջ շատ կարևոր է կողմերի լսելիության ապահովման խնդիրը: Ինչպես արդեն ասել էի, առաջին կողմը դա հարուցողն է, երկրորդը պատասխանողն է, կարող են հրավիրվել այլ կողմեր, բայց այս դեպքում մենք փաստացի երկրորդ կողմ չունենք, որովհետև կողմը, որի հանդեպ այդ վարույթը հարուցվել է, ըստ էության ինքն էր տեղեկություններ տալիս առաջին կողմին իր վարույթով հարուցված այդ հիմքերը ապահովելու համար: Այսինքն՝ չկար վարույթի երկրորդ կողմ և այստեղ մենք ունենք լսելիության ապահովման լրջագույն պրոբլեմ, որը կարծում եմ նաև հետագայում կարող է այս ամբողջ որոշումը վիճարկելու հիմք լինել, որովհետև կողմը, որ այստեղ փորձում էր ընդիմանալ այս նախագծին, իրականում երրորդ կողմն էր և փաստացի չուներ գործադիր անհրաժեշտ լծակներ, որպեսզի ճշտումներ կատարեր, ճշգրտումներ կատարեր այն փաստերի վերաբերյալ, որոնք ներկայացված էին նախագծի մեջ:
Նախ ասենք, որ ցանկացած խախտում, որևէ ձևի, մեզ համար ընդունելի չէ, սակայն երբ պատիժ ես սահմանում, պետք է միշտ նկատի ունենաս այդ խախտման չափը, որովհետև ավելի ժողովրդական լեզվով ասած, եթե մենք, օրինակ, գերազանցում ենք արագությունը, անմիջապես վաղորդական իրավունքից չենք զրկվում, կախված նրանից, թե ինչքանով ես դու գերազանցել։ Ես համոզված եմ և կյանքը ցույց կտա, եթե դրան հասնի, որ ցանկացած աուդիտորական եզրակացություն, տեխնիկական աուդիտ լինի, թե ֆինանսական, եթե վերցնի այս վարույթի նյութերը ուսումնասիրի, ապա ոչ մեկ չի ասի, որ այստեղ ինչ-որ էականության շեմի նույնիսկ մոտ ցուցանիշներ կան, որովհետև այս միլիարդավոր գումարների մեջ այդ 4 միլիոն 5 միլիոն դրամ տարբեր տեղեր, ընդ որում երկու-երեք տարվա կտրվածքով բացահայտումները, որոնք հանրագումարով կազմելու են չգիտեմ կարող է 40 միլիոն, 50 միլիոն, ես իմ ամենահոռետեսական սցենարով հարցեցի, կարող է 120-ից 150 միլիոն դրամ էին, այդ տարիների կտրվածքով ինքը որևէ էականության շեմ չի գերազանցի և վստահ եմ՝ աուդիտորական եզրակացությունը կտա, որ այստեղ այդ վտանգավոր շեմ չի գերազանցել:
Անդրադառնանք այս ամեն ինչի հետևանքին, լիցենզիայի զրկման որոշմանը․ ճիշտն ասած, շատ էի մտածում լիցենզիայի զրկման իմաստը որն է, որովհետև սա սովորական տնտեսական գործունեություն իրականացնող ընկերության և լիցենզիայի ձրկում ես, ինքը արդեն գործունեություն իրականացնել չի կարող, որովհետև նման գործունեությունը համարվելու է ապօրինի ձեռնարկատիրական գործունեություն բոլոր հետևանքներով: Այս պարագայում լիցենզիայի զրկումից հետո ընկերությունը շարունակում է աշխատել: Շատերը մատնանշում են, որ այնտեղ կա ձևակերպում, համաձայն որի՝ կառավարությունը կարող է առաջարկել սեփականատիրոջը վաճառել ընկերությունը, եթե երեք ամսյա, կարծեմ եռամսյա ընթացքում համաձայնեցված կարգով այս գործարքը տեղի չի ունենում, ապա կառավարությունը կարող է ձեռք բերել ընկերությունը սահմանադրության 60-րդ հոդվածի համաձայն: Իսկապես այո, ես համոզված եմ, որ առանց սիցենզիայից զրկման էլ սահմանադրության 60-րդ հոդվածը աշխատում է, և ցանկացած տնտեսվարող էլ կարող է կառավարություն դիմել, առաջարկով գնել, եթե չէ՝ գնա առաջնորդի սահմանադրությամբ: Այդ պատճառով, կարծում եմ, հանձնաժողովը պետք է գնար ճանապարհով։ Ինչ էլ ասեն մեր ընկերները նախկին կառավարիչ ՀԷՑ-ի, գործընկերները, ես այնտեղ իսկապես տեսնում եմ բազմաթիվ խնդիրներ, մենք բոլորս ենք այդ խնդիրները տեսնում, այդ պրոբլեմները տեսնում ենք և կարծում եմ՝ համապատասխան ձևի պատշաճ ձևով վարույթ անցկացման դեպքում պետք էր տուգանել ոչ թե՝ նախկինում այ որ մենք 10 միլիոն ենք տուգանել, 20 միլիոն, այլ պետք էր մի հատ լավ լուրջ պատժական որոշում կիրառել ՀԷՑ-ի նկատմամբ, որ նաև սեփականատիրոջ ուշադրություններ հրավիրենք բազմաթիվ խնդիրների, որոնք ՀԷՑ-ում իսկապես առկա են և նաև մենք որպես վերահսկող մարմին, այո, կարգավորող մարմին ուժեղացնեինք մեր գործառույթները։
Իսկ ինչ վերաբերում է սեփական սեփականության խնդիրը, ապա գոյություն ունի Սահմանադրություն, սահմանադրության 67-րդ հոդված․ դա պետք է իրականացվի այդ շրջանակում և հանձնաժողովը այդ գործընթացի հետ որևէ առնչություն չունենա»։
Ելույթն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում։
