Սերժ Սարգսյանը, իր թիմակիցներն ու սատելիտները արդեն խճճվել են իրենց քարոզչական թեզերում։ Վերջին մի քանի ամիսներին նրանք միաբերան պնդում են, որ Նիկոլ Փաշինյանին դեմ է Հայաստանի քաղաքացիների 90 տոկոսը, բայց միևնույն ժամանակ պնդում են, որ չպետք է գնալ ընտրությունների, քանի դեռ ՔՊ-ն իշխանության է։ Իրենց հիմնական թեզն այն է, որ ունեն ընտրակեղծիքների տասնամյակների փորձ և վստահ են, որ իշխանության ղեկին գտնվողը լիովին կեղծելու հնարավորություն ունի։ Որպեսզի առավել խտացնեն գույները, հայտարարում են, թե Փաշինյանը պատրաստ է անգամ մարդ սպանել, միայն թե չհանձնի իշխանությունը։
Ահա այս քարոզչական արշավի ֆոնին Սերժ Սարգսյանի հետ փոխկապակցված որոշ գործիչներ սկսեցին շրջանառել խոսակցություններ Ազգային ժողովում Փաշինյանին անվստահություն հայտնելու գործընթացի վերաբերյալ։ Օրեր առաջ Սերժ Սարգսյանի խորհրդարանական թիմը՝ «Պատիվ ունեմ» խմբակցությունը, պաշտոնապես միացավ այս գործընթացին՝ հայտարարելով, որ անվստահության գործընթացը Փաշինյանին իշխանազրկելու ամենահավանական տարբերակն է։
Սերժ Սարգսյանի տրամաբանությամբ ստացվում է, որ Փաշինյանը պատրաստ է կրակել մարդկանց վրա, երբ քաղաքացիների 90 տոկոսը դեմ է իրեն, բայց շատ հանգիստ նստած դիտելու է, թե ինչպես են իր շնորհիվ ուսապարկից պատգամավոր դարձածները միանում Սերժ Սարգսյանին։ Եվ սա այն պարագայում, երբ այդ ուսապարկերը—even ՔՊ-ից վռնդվելուց հետո—չեն համարձակվում քվեարկել ընդդեմ Փաշինյանի հիմնական գծի։ Այս իրողության ամենավառ օրինակներն են Հովիկ Աղազարյանն ու Հակոբ Ասլանյանը, որոնք—even ՔՊ-ից հեռացվելուց հետո էլ—քվեարկում են այնպես, ինչպես ցանկանում է Նիկոլ Փաշինյանը։
Սերժ Սարգսյանի և նրա թիմակիցների կողմից անվստահության գործընթացը որպես հնարավորություն դիտարկելը, իսկ հանրության մասնակցությամբ ընտրությունների մերժումը, վկայում է մի կարևոր բանի մասին՝ Սերժ Սարգսյանի համար առավել վստահելի են ՔՊ-ականները, քան Հայաստանի քաղաքացիները։ ՔՊ-ականներին վստահելը Սերժ Սարգսյանի համար ունի հստակ պատճառներ։ Նույնքան հիմնավորված է նաև քաղաքացիներին չվստահելը։ Սերժ Սարգսյանը իր իշխանավարման տարիներին հովանավորել է բազմաթիվ ՔՊ-ականների, աջակցել նրանց կարիերային աճին, նրանցից ոմանց՝ ոչնչից դարձրել Նիկոլ Փաշինյանի ուսապարկեր, իսկ 2018-ին՝ աջակցել վերջինիս՝ իշխանության գալուն։ Մինչդեռ հայ հանրությունը գրեթե չի հիշում Սերժ Սարգսյանի մի քայլ, որը բխած լիներ հանրային շահից։
Սարգսյանի կառավարման տարիները եղել են համատարած անարդարության և թալանի շրջան, որը, ի դեպ, շարունակվում է Նիկոլ Փաշինյանի օրոք։ Եվ այս ամենի համար հանրությունն այսպես թե այնպես չի ներել երրորդ նախագահին։ Ուստի, հասկանալի է, թե ինչու Սարգսյանի թիմն առավել իրատեսական է համարում իշխանության հասնել ՔՊ-ականների միջոցով, քան՝ ժողովրդի։ Հանրային մասնակցությամբ ցանկացած գործընթաց Սերժ Սարգսյանի համար կարող է ողբերգական ավարտ ունենալ։
