Հարավային Կովկասը կմնա մարտադաշտ աշխարհաքաղաքական ազդեցության համար, քանի որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը արտաքին աջակցություն են փնտրում խաղաղ բանակցություններում իրենց դիրքերն ամրապնդելու համար, գրում է Stratfor-ը։
Հայաստանն ու Ադրբեջանը, ամենայն հավանականությամբ, կշարունակեն շարժվել դեպի խաղաղ համաձայնագիր, սակայն Հայաստանում սահմանադրական փոփոխությունների, նրանց սահմանի ամբողջական սահմանազատման մանրամասների և տարանցիկ կապերի բացման շուրջ տարաձայնությունները, ամենայն հավանականությամբ, կխոչընդոտեն 2025 թվականին խաղաղության համաձայնագիրը: Այս հարցերից որոշները կարող են հետաձգվել հետագա համաձայնագրի համար, բայց քանի դեռ համաձայնություն չկա, տարածաշրջանում բռնկման հավանականությունը կշարունակվի, քանի որ Բաքուն օգտագործում է իր ռազմական առավելությունը բանակցություններում լծակները պահպանելու համար: Երկու կողմերն էլ կփնտրեն օտարերկրյա աջակիցներ, որոնք կօգնեն նրանց պահպանել լծակները բանակցություններում: Ադրբեջանն ու Հայաստանը կխուսափեն Մոսկվային հակադրվելուց՝ դիտարկելով Ռուսաստանի ուժեղ ազդեցությունն Ուկրաինայում հնարավոր հրադադարի վրա, իսկ ռուսամետ վրացական կառավարությունը որպես առաջիկա տարիներին Հարավային Կովկասի վրա ազդելու Մոսկվայի ռեսուրսների ավելացում:
ԱՄՆ-ից ուժեղ աջակցություն ապահովելու Հայաստանի ջանքերը կխափանվեն, քանի որ Թրամփի վարչակազմը առաջնահերթություն է տալիս Բաքվի հետ ամուր հարաբերություններին՝ որպես տարածաշրջանային հակակշիռ Ռուսաստանի, Իրանի և Չինաստանի տարածաշրջանային ազդեցությանը: Փոխարենը, Հայաստանը հույսը դնելու է Ֆրանսիայի ռազմական տեխնիկայի վրա և ձգտելու է մեծացնել առևտուրը Եվրամիության հետ: Հայաստանը կօգտագործի Արևմուտքի հետ աճող քաղաքական և պաշտպանական կապերը՝ փորձելով հետ պահել Ադրբեջանին սրացումից և հակազդել խաղաղ բանակցություններում Բաքվի ամենաուժեղ պահանջներին, այն է՝ տարանցումը Հարավային Հայաստանով:
