«Մայր Հայաստան» ժողովրդական շարժման առաջնորդ Անդրանիկ Թևանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․
Ալիևն ու Էրդողանն ատամ են ցույց տալիս Ռուսաստանին։ Հատկապես լկտիացել է Ալիևը։
Ադրբեջանի ու Թուրքիայի ղեկավարների «դուխը» պայմանավորված է ․․․ Նիկոլով։ Այո՛, այո՛, Նիկոլով։
Բանն այն է, որ Թուրքիան ու Ադրբեջանը Նիկոլի միջոցով Հայաստանը դարձնում են թուրանական միջանցքի «պռախադնոյ դվոռ»։ Էրդողանը հայտարարում է, որ չնայած սկզբում Հայաստանը դեմ էր «Զանգեզուրի միջանցքին», բայց այժմ այն ավելի ճկուն է այս հարցում։ Թե ինչքան է ճկվել Նիկոլ Փաշինյանը, դժվար չէ կռահել։
Էրդողանը խոսում է «Զանգեզուրի միջանցքից» ու ոչ մի ծպտուն ինքնիշխանիստ Նիկոլից։ Պատկերացնու՞մ եք, թե ինչ վայնասուն կբարձրանար, եթե հանկարծ Ռուսաստանը խոսեր ոչ թե միջանցքից, այլ ճանապարհից։ Միանգամից կոռնային ինքնիշխանիստները։ Իսկ ահա Էրդողանի ասածները լավ են ընդունվում, քանզի ոռնալու հրահանգ ու պատվեր չկա։
Էրդողանին արձագանք չկա։ Փոխարենը բարձր խոսվում է այն մասին, որ Հայաստանը պատրաստ է թուրանական միջանցքի մաս կազմել։ Նիկոլն է ասում։ Դա նշանակում է, որ ամբողջ Հայաստանն է կլանվելու Թուրքիայի ու Ադրբեջանի կողմից։ Ու քանի որ Նիկոլը սեփական կաշվի փրկության դիմաց աճուրդի է հանել Հայաստանը, Էրդողանն ու Ալիևը «դուխովացել» են այնպես, ինչպես 2022–ի հոկտեմբերի 6–ից հետո «դուխով» շրջափակեցին Արցախը՝ հղում անելով Նիկոլի համաձայնությանը։
Ալիևը հակառուսական գիծ է վերցրել բրիտանաթուրքական, ամերիկյան, իսրայելական և մակրոնական շրջանակների ուղղորդմամբ, բայց եթե չլիներ Նիկոլի դավաճանությունը, ապա շղթան ամբողջական չէր դառնա ու նա ռիսկ չէր անի «արջի» ամորձիների հետ խաղալ։ Հիմա խաղում է, քանզի Նիկոլին, պատկերավոր ասած, «ամորձիներից» կախել է՝ վերջինիս աղմկոտ համաձայնությամբ։
Ալիևին «դուխ» է տվել Արցախի կլանումը։ Մինչև այդ նա Ռուսաստանին էր քծնում։ Հիմա դրա կարիքը չունի, քանզի Արցախը գրավել է, իսկ Նիկոլին՝ գնել։ Արդյունքում ստացվում է, որ Ռուսաստանը Հարավային Կովկասում մնացել է Վրաստանի իշխանությունների ողջամտության հույսին։
Ռուսաստանն առաջ է գնում ուկրաինական ճակատում, բայց նրա դեմ երկրորդ ճակատ են բացում Հարավային Կովկասում։ Հիմա այդ ճակատում արկեր չեն պայթում, փամփուշտներ չեն արձակվում, բայց պատերազմը գնում է այլ մեթոդներով։ Հիբրիդային պատերազմը հենց սա է։
Թուրք–ադրբեջանական խամաճիկ Նիկոլի հարձակումները Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու վրա, մեր հարգարժան սրբազանների ազատազրկումը, գործարար Սամվել Կարապետյանի ապօրինի կալանքն ու ՀԷՑ–ի խլումն այդ հիբրիդային պատերազմի դրսևորումներից են, որոնք ուղղված են ոչ միայն հայկական ինքնության, Հայաստանի Հանրապետության գոյության, այլ նաև Ռուսաստանի դեմ։ Վերջինիս ուզում են ամբողջությամբ դուրս մղել տարածաշրջանից, ինչից հետո կենտրոնանալու են Չինաստանի վրա։ Հայաստանին այդ մեծ խաղում հատկացված է մանրադրամի դերը, ինչը Նիկոլն էնտուզիազմով կյանքի է կոչում։
Այս մեծ խաղի զոհ չդառնալու կարևորագույն նախապայմանն իշխանափոությունն է։ Դա, իհարկե, անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման է, բայց առանց դրա մյուս հարցերի լուծումն անհնար է։
